Tante Julia?, zegt het 3-jarig schatje terwijl ze me met haar grote groene ogen aankijkt: ‘Het is Kerst’. Ja lieverd, knik ik, genietend van de gedachte dat het voor haar nog steeds ‘zalig kerstfeest’ is, terwijl we slechts 24 uur verwijderd zijn van oud en nieuw. Schatje is inmiddels geconcentreerd bezig met het maken van een gezichtje van haar groente. En nee, dat gaat ze niet opeten, want: ze wil dat haar tekening blijft.
Ik vind het een goed plan: het is Kerst. Die ga ik er in houden, dit jaar. Een jaar waarin ik ervoor heb gekozen een ‘sabbatsjaar’ te houden, beter bekend als ‘sabbatical’. Oorspronkelijk een gegeven uit de bijbel: elk 7e jaar moest het land onbewerkt blijven, zodat het land ‘op adem kon komen’ om daarna weer volop vrucht te kunnen dragen. In onze tijd hebben we dit breder getrokken en is een sabbatical een tijd waarin de ziel op adem mag komen.
Ik heb een tijdje lopen broeden op dat woord sabbatical en merk dat het niet dekt wat ik wil met mijn rustmomenten. Ja: rustmomenten, want: van elke week van zeven dagen snoep ik twee dagen rust. En het is het woordje ‘snoep’ dat maakt dat ik niet zozeer een sabbatical neem, maar het liever duid als een jubeljaar. En ook dat is weer geïnspireerd door die bijbel: het jubeljaar is het jaar van teruggave, terugkeer, vrijlating en rust en valt in het vijftigste jaar na elk zevende sabbatsjaar. Leuke toevoeging: het jaar werd ingeluid door bazuingeschal.
Vandaag is dus de eerste dag van mijn jubeljaar en ik ben opgestaan met hoofdpijn. Even sta ik in tweestrijd. Wat ga ik doen? Wint de hoofdpijn of richt ik me op het gejubel? De gedachte aan teruggave, terugkeer, vrijlating en rust tilt me er boven uit. Het zijn deze woorden die komend jaar leidend gaan worden. Ik kom daar uitgebreider op terug. Voor nu geniet ik van de gedachte en ga ik ondertussen aan de slag met één ervan: teruggave.
Daarvoor kocht ik samen met mijn man Ruurd – die vandaag met vervroegd pensioen is gegaan! – een kastje. Dit wordt ons ‘Jubelkastje’. Een variant op de kleine bibliotheekjes die al langer het straatbeeld sieren. In ons Jubelkastje komen cadeautjes, die gratis meegenomen mogen worden. Om de toevallige voorbijganger mee te laten genieten. Waarvan? Van wat ik in de bijna 55 jaar dat ik hier op aarde ben, heb mogen ontvangen. Zo blijft het dit jaar Kerst in onze voortuin: cadeautjes uitdelen omdat het kindeke Jezus is geboren. Met dank aan ons 3-jarig Snoepje met groene ogen.