‘Wil je een hondenhok voor mij maken?’ De jongen knikt. Op mijn vraag wanneer het klaar kan zijn, antwoordt hij stellig: ‘Morgen’.
Niet reëel, maar in zijn hoofd is het hondenhok al compleet; het plaatje is er! Deze jongen is een mooi voorbeeld van een beelddenker. Hij ziet het hok al voor zich en slaat daardoor de weg er naar toe min of meer over. Taal – oftewel het bouwplan – komt voor hem op de tweede plaats.
Beelddenkers denken vanuit het geheel en dat maakt ze vaak tot snelle denkers. Een kwaliteit, maar in onze talige maatschappij ook wel eens lastig, zeker in het onderwijs. Anneke Bezem van Bureau Beeld en Brein schreef er een blog over:
Beelddenken is denken in beelden en gebeurtenissen, niet in woorden en begrippen. Het kan omschreven worden als een ruimtelijke manier van denken. Het is een oorspronkelijk denkproces waarbij zintuiglijke informatie gelijktijdig wordt verwerkt.
De beelddenker denkt associatief en overziet het geheel. Hij voegt eigen ervaring en kennis toe en ziet logische verbanden. Van het geheel gaat hij naar de kern.
Beelddenkers zien beelden van situaties en gebeurtenissen, waarin meerdere zaken tegelijkertijd zichtbaar worden. Daardoor overziet de beelddenker snel het geheel en doorziet hij snel de oplossing. Maar nu nog onder woorden brengen, dat is een probleem.
Haar volledige blog is hier te lezen.
Bij Beeld en Brein in Den Helder hebben ze programma’s ontwikkeld om kinderen en jongeren die beelddenkers zijn te begeleiden. Ik ben bij hen opgeleid als Allround coach Beeld en Brein, wat betekent dat ik zowel kinderen als pubers die beelddenker zijn, kan begeleiden.
Ook voor volwassenen
Stel je bent een beelddenker, maar weet dat (nog) niet van jezelf. Regelmatig zit je bij een vergadering en vraag je je (lichtelijk) gefrustreerd af waarom ze zo moeilijk doen en waarom het zo lang duurt. Niet zeuren, maar doen!, is jouw motto. Herkenbaar? Dan zou het zomaar kunnen dat je een beelddenker bent. Beelddenkers hebben vaak het plaatje al compleet en werken vanuit het geheel. Mensen met een verbale voorkeur, de taaldenkers, werken vaak precies andersom. Deze verschillen zijn op de werkvloer nogal eens een struikelblok. De beelddenker moet namelijk zorgen voor de ondertiteling van zijn plaatje, maar is vooral een doener. En de taaldenker is – in het voorbeeld van het hondenhok – nog bezig met welk hout en welke spijkers. Als deze twee de krachten weten te bundelen, ontstaat er een krachtig duo. Het Wereldspel kan hierin meer duidelijkheid geven.